Przypisy Vancouver to system cytowania stosowany głównie w naukach medycznych i przyrodniczych. System ten został opracowany przez Międzynarodowy Komitet Redaktorów Czasopism Medycznych (International Committee of Medical Journal Editors, ICMJE) i jest szeroko akceptowany przez wiele czasopism naukowych na całym świecie. System ten zawdzięcza swoją nazwę miastu Vancouver w Kanadzie, gdzie w 1978 roku odbyło się spotkanie komitetu redaktorów, na którym ustalono podstawowe zasady cytowania w publikacjach medycznych.
Przypisy Vancouver są formą cytowania numerowanego. Oznacza to, że cytaty w tekście są oznaczone liczbami w nawiasach, które odpowiadają numerom na liście referencji na końcu dokumentu. Przykładowo, jeśli autor cytuje artykuł naukowy, w tekście pojawi się liczba w nawiasie, np. [1], a pełne dane bibliograficzne dotyczące tej pracy zostaną podane na końcu dokumentu w sekcji „Literatura” lub „Bibliografia”, oznaczonej tą samą liczbą.
System Vancouver jest szczególnie użyteczny w pracach naukowych, gdzie często pojawia się potrzeba cytowania dużej liczby źródeł. Dzięki numeracji, tekst jest bardziej czytelny i zrozumiały, ponieważ odnośniki do źródeł nie zajmują dużo miejsca i nie przerywają płynności czytania. Ponadto, lista referencji umieszczona na końcu pracy pozwala na łatwe odnalezienie pełnych danych bibliograficznych cytowanych prac.
Stosowanie systemu Vancouver jest powszechnie wymagane w wielu czasopismach medycznych i naukowych. Przed złożeniem artykułu do publikacji, autorzy powinni zawsze sprawdzić wymagania redakcji dotyczące formatowania i cytowania. Wiele czasopism ma swoje własne szczegółowe wytyczne oparte na ogólnych zasadach systemu Vancouver. Zazwyczaj wymagania te są dostępne na stronach internetowych czasopism w sekcji „Dla autorów”.
Zasady formatowania przypisów w systemie Vancouver są dość rygorystyczne. Każda pozycja w bibliografii musi zawierać pełne informacje o cytowanym źródle, takie jak nazwiska autorów, tytuł artykułu lub książki, tytuł czasopisma, rok publikacji, numer tomu i strony. Przykładowy wpis bibliograficzny dla artykułu z czasopisma mógłby wyglądać następująco:
Kowalski A, Nowak B. Tytuł artykułu. Tytuł Czasopisma. Rok;Numer tomu
.
Dla książki:
Kowalski A, Nowak B. Tytuł Książki. Wydanie. Miejsce wydania: Wydawnictwo; Rok.
Warto zauważyć, że w systemie Vancouver nazwiska autorów są wymieniane w określonej kolejności, a w przypadku kilku autorów stosuje się przecinki. Jeśli autorów jest więcej niż sześciu, po wymienieniu pierwszych sześciu dodaje się „et al.”.
Cytowanie w systemie Vancouver jest także zgodne z różnymi typami publikacji. Oprócz artykułów naukowych i książek, zasady obejmują cytowanie abstraktów, konferencji, raportów, stron internetowych, a nawet komunikacji osobistej. W każdym przypadku formatowanie musi być dostosowane do typu źródła, zgodnie z wytycznymi systemu.
System Vancouver jest preferowany w wielu dziedzinach ze względu na swoją prostotę i przejrzystość. Numerowany system cytowania ułatwia czytelnikom śledzenie źródeł, a autorom pomaga uniknąć problemów związanych z pomyłkami w odniesieniach. Jednak, jak każdy system cytowania, wymaga on precyzji i staranności w stosowaniu.
Podsumowując, przypisy Vancouver to powszechnie stosowany system cytowania w naukach medycznych i przyrodniczych, który charakteryzuje się numerowanymi odnośnikami w tekście i pełnymi wpisami bibliograficznymi na końcu dokumentu. Stosowanie tego systemu jest wymagane przez wiele czasopism naukowych i jest cenione za swoją prostotę, przejrzystość i efektywność w zarządzaniu licznymi cytowaniami w publikacjach naukowych.